Wat er deze weken door het dorp Bodegraven waart is het zeker niet waard om vlak voor Kerstmis
over te moeten hebben. Het gaat hier niet over Reeuwijk. Want wat is het grote geval? De
wethouder of de meerderheid van de raad acht het een goed idee en besluit om het Kaasmuseum
alsnog op te doeken. Waar moeten we dan gaan kijken naar de mooie en oude zaken van de basis
van ons dorp? Reeuwijk krijgt een geheel verbouwd en aangepaste historische boerderij met de
geschiedenis van dit veendorp er in.
En wat ging er fout in Bodegraven dan? Eerst mocht het Kaasmuseum in de oude RABO bank op
de begane vloer gaan resideren. Het grote voordeel was hier, want het museum staat zo in het
centrum en is toch voor een vrij grote geldsom verhuisd. en dan nu zo snel de boel weer opdoeken
en aan kapitaalvernietiging doen? Of dit verstandig is. Nog niet alles van het oude Kaasmuseum op
de zolder van het Evertshuis past er in. En, zowel de gemeente en de Bodegraafse ondernemers
pasten twee maal 40.000 euro’s aan voor de jaarlijkse exploitatie.
Hoefde ik niet meer met een groep Japanners van het station mee te lopen naar het kaasmuseum.
Dat bleek namelijk gemakkelijker dan het uit te leggen hoe je af moet slaan en waar je drie
verdiepingen omhoog moest.
Nu is Cultuur al vaker in de goot getrapt door zelfs een minister. Maar dit heeft toch heel weinig
met bezuinigingen en met trots zijn op je eigen woongemeenschap te maken. Okee, deze gemeente
heeft schulden, maar het heeft ook adem nodig. Gaat het college de andere uit huis geplaatste
voorzieningen ook maar de nek omdraaien in m
naam van de oneindige zoektocht naar bezuinigingen? Dan kan het cultuurhuis in de Bouwsteeg
ook gaan vrezen evenals de radio- en tv studio van de plaatselijke omroep. en ook de muzieklessen
zullen moeten stoppen. Er wordt nog steeds vaag gedaan over de maatregelen aangaande het
Evertshuispand en wie er nog met de gratie van welke god dan ook daar nog mag rondhuppelen in de
nabije toekomst. Kinderen lezen al te weinig, hup, ook maar weg met die bibliotheek.
Misschien is er maar één groep blij met deze misstanden in onze plaatselijke levenssfeer, namelijk
de al wat rijkere jonge volwassenen die een appartement kunnen gaan betrekken op de plekken
waar eens muziek en radio en televisie en kunst werden gemaakt. Schande en Te Triest voor
woorden en deze nieuwe Werkelijkheid.
